Kolejność obowiązywania znaków i sygnałów drogowych          

Bezpieczeństwo ruchu drogowego zależne jest od zachowania kierowców i dostosowywania się do obowiązujących przepisów i znaków. Organizacja ruchu nie jest tworzona przypadkowo. Niezależnie od tego, czy jest ona tymczasowa, czy stała, musi odpowiadać odgórnym zasadom. Dlatego właśnie projektują je odpowiednie biura.

Osoba uprawniona do kierowania ruchem

Choć jest to najrzadszy widok na drogach, najwyższe stanowisko w hierarchii ważności zajmuje osoba kierująca ruchem. Przeważnie jest to policjant, lecz może to być także żołnierz, funkcjonariusz Straży Granicznej, funkcjonariusz celny, pracownik wykonujący roboty na drodze itp. Osoby nieumundurowane powinny być łatwo rozpoznawalne i widoczne z daleka tak w dzień, jak i w nocy. Nadawane przez nich sygnały są nadrzędne w stosunku do innych znaków i sygnałów, jak i zasad określonych przepisami. Najczęściej takie kierowanie ruchem następuje wskutek wypadku, robót budowlanych lub innych działań, które zmieniają organizację ruchu.

Sygnalizacja świetlna

Jest to druga pozycja w hierarchii ważności. Sygnalizacja świetlna, zwana potoczne światłami, to ogół systemów kierujących ruchem drogowym na skrzyżowaniach i przejściach dla pieszych. Z perspektywy uczestników ruchu sygnałów świetlnych nie jest dużo. Są intuicyjne i bez problemu można się do nich dostosować. Jednak miasta pełne kolizyjnych skrzyżowań, przejazdów rowerowych, przejść dla pieszych i innych problematycznych miejsc muszą mieć tak zaprojektowaną organizację ruchu, aby światła zmieniały się w ściśle określonych odstępach czasu o odpowiednich proporcjach czasowych dla każdej ze stron, w zależności od natężenia ruchu dla danej strony. W celu usprawnienia ruchu wprowadzane są coraz nowe rozwiązania jak przejście dla pieszych uruchamiane po naciśnięciu przycisku, sygnały dźwiękowe dla niewidomych pieszych czy systemy wykrywające zbliżające się pojazdy w celu dostosowania czasu włączenia świateł.

Znaki pionowe i poziome

Do znaków pionowych należą tabliczki umieszczane z boku drogi lub nad poszczególnymi pasami ruchu. Informują one o dodatkowych zasadach obowiązujących w danym miejscu. Znaki pionowe dzielą się na znaki ostrzegawcze, nakazu, zakazu i informacyjne – różnią się one kształtem, kolorami oraz przekazem informacyjnym. Natomiast znaki poziome są malowane na jezdni. Dzięki nim można zlokalizować pasy ruchu, przejścia dla pieszych, przejazdy rowerowe, linie zatrzymania się, pierwszeństwo przejazdu, odcinki do wyprzedzania itp. Na drodze można spotkać nie tylko poziome znaki białe, ale również żółte. Wtedy to one są wyżej w hierarchii ważności. Znaki pionowe i poziome mają taką samą wartość i ulokowane są w ten sposób, aby się wzajemnie dopełniać (np. znak stop i linia ciągła, znak ustąp pierwszeństwa i namalowane trójkąty). Na właściwie oznakowanej drodze znaki poziome i pionowe powinny przekazywać jednolite, spójne i niewykluczające się zasady.

Przepisy ruchu drogowego

Zajmują one ostatnie miejsce w hierarchii ważności. Oznacza to, że obowiązują tam, gdzie nie ma sygnalizacji, znaków poziomych i pionowych ani osoby kierującej ruchem. Zazwyczaj są to mało uczęszczane drogi oraz osiedla pełne uliczek tworzących równorzędne skrzyżowania. Najczęściej stosowaną zasadą jest tzw. reguła prawej ręki. Oznacza ona, że jeśli na danym skrzyżowaniu nie ma sygnalizacji i znaków dotyczących pierwszeństwa przejazdu, pierwszeństwo ma pojazd nadjeżdżający z prawej strony. Takie skrzyżowania są jednak rzadko spotykane przy większym natężeniu ruchu i dłuższych odcinkach, gdzie możliwe jest rozpędzenie samochodu. Podczas projektowania organizacji przeprowadza się pomiary natężenia ruchu, które wpływają na zastosowanie odpowiednich rozwiązań w danym miejscu.